سْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
kali ini. saya nak berkongsi cerita tentang passion. Bahasa malaysia, maksudnya semangat. Terpanggil untuk menulis karangan yang tak seberapa ini sebab saya masih lagi seorang pelajar, yang masih mahu meneruskan sesi pembelajaran, daripada kecil-taska/tadika sehingga besar. Kenapa? Mengapa?
adakah permulaan kita belajar kerana kita minat ??
siapa jawab macam ni, memang saya kagum.
sebab daripada kita kecil lagi, mak bapak kita sebenarnya dah hantar kita ke sekolah tanpa kerelaan hati kita. kita terpaksa ke sekolah sebab mak bapka kita nak pergi kerja, cari duit untuk meneruskan kelangsungan hidup. Alhamdulillah, dah besar pun kita, boleh membaca, boleh melayari internet, boleh membaca blog saya. hehe.
daripada kita tak suka ke sekolah pada mulanya, kita terpaksa. akhirnya perasaan tersebut berubah menjadi minat. siapa yang boleh mengubah minat kita? tentulah diri sendiri. cikgu, kawan, keluarga -bagi saya...semua itu hanyalah sampingan sahaja.
macam mana kita nak ada minat terhadap belajar. tepuk dada tanya iman. kalau kita ini islam orangnya, belajar itu harus menjadi sesuatu yang sebati dalam hidup. bagi pendapat saya. "belajarlah daripada kecil hingga mati" itu ayat yang saya pegang.
adakah sebab itu saya belajar? tak.
Adakah sebab itu saya suka belajar? ya.
adakah sebab itu saya minat belajar? tidak.
kenapa saya belajar. bagi saya kita wajib belajar, hari-hari pun proses pembelajaran. tak kisah lah berapa banyak pun yang kita belajar, sedikit ataupun banyak. kita masih tetap harus belajar.
apa yang mendorong saya untuk belajar dan terus belajar. i had fun with it!! YES.
itulah apa yang saya rasa ketika saya belajar. seronok. suka. gembira.
perasaan itu yang berlegar-legar di kepala dan di hati sehingga ke sekolah menengah.
selepas itu ???
saya merasakan bahawa proses pembelajaran di malaysia hanyalah untuk menentukan masa depan anda, kerjaya anda di masa hadapan. kalau tak belajar betul-betul, you'll end up going nowhere. dan disinilah zaman kejatuhan saya bermula. bak kata orang, masa untuk mencari identiti sendiri. saya melihat ada rakan yang meneruskan bidang di dalam jurusan yang saya sememangnya mahukan, yang saya impikan. and what am i doing here. study electrical engineering where i can't even see the electrical flow through our daily lives. ridiculous. horrible. i just can feel it. where is the magnetic field...??! the field itself i cannot see, now i need to determine the position/location?? E-field or H-field?? Near field or far field..??? oh mai gooddneessss... where is the electric or current flow through the cable. did you see it ? you can only feel it right ?? haha. if you touch the unwanted part of electronic device, then you can feel very light electric shock. am i right ??
sampai habis belajar degree. saya masih meneruskan pembelajaran di bidang yang sama. haha. kenapa? haritu cakap tak suka bidang ni. mula-mula, tujuan saya menyambung pengajian ialah disebabkan saya malas bekerja. haha. do you feel me? too lazy to apply job, too lazy to go to work, too lazy to have meeting early in the morning, too lazy to see/greet/meet our boss. jadi saya ambil keputusan untuk sambung belajar.
dari sini minat saya untuk belajar bermula. ada spark-spark sikit muncul. sehinggalah sekarang. i'm a PhD student in local university in Malaysia. i'm a wife to my husband. i'm a mother to my daughter. walaupun masih tak nampak apa kegunaan/keupayaan projek penyelidikan saya. saya sukaaaaaaaaaa!! i'm happy. even though i don't like it. siapa cakap belajar PhD ni senang, memang pelik bin ajaib la. it is very interesting road to go through, believe me. but the dangerous thing about it, you didn't see an end to it. not until you sure, where to go-using what transportation-when you will arrived at your destination-how you will end your journey.
good luck to all PhD student out there. especially those ... in UTM 😛😛😛 passion is what you need to find. but it will come, one day. one true day. keep praying hard. Allah knows better. insyaAllah.
kali ini. saya nak berkongsi cerita tentang passion. Bahasa malaysia, maksudnya semangat. Terpanggil untuk menulis karangan yang tak seberapa ini sebab saya masih lagi seorang pelajar, yang masih mahu meneruskan sesi pembelajaran, daripada kecil-taska/tadika sehingga besar. Kenapa? Mengapa?
adakah permulaan kita belajar kerana kita minat ??
siapa jawab macam ni, memang saya kagum.
sebab daripada kita kecil lagi, mak bapak kita sebenarnya dah hantar kita ke sekolah tanpa kerelaan hati kita. kita terpaksa ke sekolah sebab mak bapka kita nak pergi kerja, cari duit untuk meneruskan kelangsungan hidup. Alhamdulillah, dah besar pun kita, boleh membaca, boleh melayari internet, boleh membaca blog saya. hehe.
daripada kita tak suka ke sekolah pada mulanya, kita terpaksa. akhirnya perasaan tersebut berubah menjadi minat. siapa yang boleh mengubah minat kita? tentulah diri sendiri. cikgu, kawan, keluarga -bagi saya...semua itu hanyalah sampingan sahaja.
macam mana kita nak ada minat terhadap belajar. tepuk dada tanya iman. kalau kita ini islam orangnya, belajar itu harus menjadi sesuatu yang sebati dalam hidup. bagi pendapat saya. "belajarlah daripada kecil hingga mati" itu ayat yang saya pegang.
adakah sebab itu saya belajar? tak.
Adakah sebab itu saya suka belajar? ya.
adakah sebab itu saya minat belajar? tidak.
kenapa saya belajar. bagi saya kita wajib belajar, hari-hari pun proses pembelajaran. tak kisah lah berapa banyak pun yang kita belajar, sedikit ataupun banyak. kita masih tetap harus belajar.
apa yang mendorong saya untuk belajar dan terus belajar. i had fun with it!! YES.
itulah apa yang saya rasa ketika saya belajar. seronok. suka. gembira.
perasaan itu yang berlegar-legar di kepala dan di hati sehingga ke sekolah menengah.
selepas itu ???
saya merasakan bahawa proses pembelajaran di malaysia hanyalah untuk menentukan masa depan anda, kerjaya anda di masa hadapan. kalau tak belajar betul-betul, you'll end up going nowhere. dan disinilah zaman kejatuhan saya bermula. bak kata orang, masa untuk mencari identiti sendiri. saya melihat ada rakan yang meneruskan bidang di dalam jurusan yang saya sememangnya mahukan, yang saya impikan. and what am i doing here. study electrical engineering where i can't even see the electrical flow through our daily lives. ridiculous. horrible. i just can feel it. where is the magnetic field...??! the field itself i cannot see, now i need to determine the position/location?? E-field or H-field?? Near field or far field..??? oh mai gooddneessss... where is the electric or current flow through the cable. did you see it ? you can only feel it right ?? haha. if you touch the unwanted part of electronic device, then you can feel very light electric shock. am i right ??
sampai habis belajar degree. saya masih meneruskan pembelajaran di bidang yang sama. haha. kenapa? haritu cakap tak suka bidang ni. mula-mula, tujuan saya menyambung pengajian ialah disebabkan saya malas bekerja. haha. do you feel me? too lazy to apply job, too lazy to go to work, too lazy to have meeting early in the morning, too lazy to see/greet/meet our boss. jadi saya ambil keputusan untuk sambung belajar.
dari sini minat saya untuk belajar bermula. ada spark-spark sikit muncul. sehinggalah sekarang. i'm a PhD student in local university in Malaysia. i'm a wife to my husband. i'm a mother to my daughter. walaupun masih tak nampak apa kegunaan/keupayaan projek penyelidikan saya. saya sukaaaaaaaaaa!! i'm happy. even though i don't like it. siapa cakap belajar PhD ni senang, memang pelik bin ajaib la. it is very interesting road to go through, believe me. but the dangerous thing about it, you didn't see an end to it. not until you sure, where to go-using what transportation-when you will arrived at your destination-how you will end your journey.
good luck to all PhD student out there. especially those ... in UTM 😛😛😛 passion is what you need to find. but it will come, one day. one true day. keep praying hard. Allah knows better. insyaAllah.
Comments